بلاگ

ادامه سبک های طراحی گرافیکی

در مقاله های گذشته با سبک های متعدی از طراحی آشنا شدیم، در اینجا به ادامه آن بحث می پردازیم، در واقع در ادامه به ادامه سبک های طراحی گرافیکی خواهیم پرداخت. پس با ما باشید در شناخت ادامه سبک های طراحی گرافیکی.

 سبک کیچ آمریکایی

تأثیر هنر دکو از اشکال ساده و گرد و اشتیاق به ایده های مدرن، سالها پس از دهه ۱۹۳۰ به الهام بخشیدن به طراحی از همه نوع و طراحی کیچ آمریکایی در دهه ۱۹۵۰ با استفاده از منحنی های دراماتیک و فرم های عصر فضا، سبک های آینده نگر را به دست آورد. طراحی کیتچ همچنین با قلم های اسکریپت، شکل های غیررسمی و تصاویر شبیه کارتونی مشخص می شد. Kitsch یک کلمه آلمانی است که به معنی “با طعم بد” است. در طراحی، از کیت برای توصیف هنر یا طراحی استفاده شده است که تظاهر کننده ، مبتذل است و فقدان کامل زیبایی را نشان می دهد. از طرف دیگر، این ایده که چیزی آنقدر بد است که خوب نباشد، این است که چگونه “کیتچ” به اصطلاحی مبدل شد که طراحان آمریکایی با استفاده از آن سبک مورد استقبال قرار گرفتند.

شاید این مطلب را نیز بپسندید :

رنگ در لوگو

سبک مدرن اواخر

مدرنیسم اواخر شامل کلیت جدیدترین هنرهای ساخته شده بین وقایع جنگ جهانی دوم و اوایل قرن بیست و یکم است. این اصطلاحات غالباً به شباهت های بین مدرنیسم اواخر و پسا مدرنیسم اشاره می کند، گرچه اختلافاتی وجود دارد اما اصطلاح غالب برای آثار هنری تولید شده از دهه ۱۹۵۰ ، هنر معاصر است. این سبک، شناخته شده برای اشکال هندسی تحریف شده، و چیدمان های غیررسمی، تنها جنبه این سبک که غیر رسمی نیست.

بعلاوه، ویژگی های اصلی سبک طراحی گرافیکی Late Modern…

اشکال هندسی تحریف شده

طرح ساختاری غیررسمی

نوع ساده، ساده و غیر تزئینی

شاید این مطلب را نیز بپسندید :

قدم هایی برای گردش کاری بهتر در طراحی لوگو

سبک / بین المللی

معمولاً از آن به عنوان سبک تایپوگرافی بین المللی یا سبک بین المللی یاد می شود، سبک طراحی که در دهه ۱۹۴۰ در سوئیس سرچشمه گرفت، اساس توسعه بخش طراحی گرافیک در اواسط تا اواخر قرن بیستم بود. این سبک با راهنمایی طراحان دانشکده هنر و صنایع دستی زوریخ و دانشکده طراحی بازل، به سادگی، خوانایی و عینیت طرفدار دارد. از بسیاری از مشارکت هایی که در این دو مدرسه ایجاد شده است استفاده از تایپوگرافی بدون سریف، شبکه و طرح بندی نامتقارن بود. همچنین تأکید بر ترکیب تایپوگرافی و عکاسی به عنوان ابزاری برای ارتباط تصویری است. آثار تأثیرگذار اولیه به صورت پوستر ساخته شدند که مؤثرترین وسیله ارتباطی نیز است.

سبک روانگردان

جنبش روانگردان از اواسط دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و در بسیاری از جنبه های فرهنگ عامه تأثیر داشت. این شامل سبک لباس، هنر، ادبیات و فلسفه بود. نام “روانگردان” به داروهایی اطلاق می شود که در فرهنگ جوانان زمان رایج بوده است. پوسترهای کنسرت های راک سعی داشتند تا از نظر بصری احساس ناپدید شدن را بیان کنند. نقوش بصری هنر روانگردان شامل اشکال منحنی باریک الهام گرفته از هنر نو، نوع دستی نامشخص و لرزش رنگی نوری شدید با الهام از جنبش هنر پاپ است. استفاده از اشکال منحنی انتزاعی، رنگ های درهم، فونت های قابل خواندن، پوسترهای حیرت انگیز دهه ۶۰ که به ندرت مورد استفاده در طراحی های امروزی قرار گرفته اند، به راحتی نشان می دهد که این سبک، سبک روانگردان هستند.

شاید این مطلب را نیز بپسندید :

سبک های نوین طراحی دو

سبک مدرن

مدرنیسم تا اواسط دهه ۱۹۸۰ تأثیر زیادی در طراحی گرافیک نداشت. در ابتدا ، بسیاری از طراحان تصور می کردند که این فقط نفس غیرقابل توصیف است. شیوه ای از سبک ها، بدون ایده آل ها و واژگان رسمی که توسط دانشجویان در برنامه های جدید فارغ التحصیل شده اند. اما در حقیقت این یک روش جدید برای تفکر در مورد طراحی بود، روشی که باعث ایجاد یک روش جدید برای طراحی شد. این سبک مختلط با یک محور کج، تصاویر شبیه به کولاژ، شکل های پوشاننده و تزئینات ضربه ای مشخص می شود. این سبک از اولین استفاده های خود در درجات مختلفی مورد استفاده قرار گرفت و در صورت استفاده صحیح، می تواند به پروژه ها بیان بی نظیری دهد آنها آثاری را از دهه ۱۹۷۰ بدون ایجاد پایبندی کامل به نظم عقلانی و سازماندهی رسمی خلق کردند. همچنین به نظر می رسید که آنها کاملاً به کنوانسیون های سنتی مانند خوانایی توجه نمی کنند. با این حال، در حالی که طراحی پست مدرن از یک سبک گرافیکی یکپارچه تشکیل نشده بود، جنبش زمانی طراحانه و بازیگوش برای طراحانی بود که به دنبال راه های بیشتر و بیشتر برای مخالفت با سیستم بودند. این سبک برای طراحی لوگو نیز اکنون مورد استفاده قرار می گیرد.

بازدیدها: 100